Zamieszkuje nieomal całą Europę oraz zachodnią Azję. Prawdopodobnie wywodzi się ze Starego Kontynentu. Od południowej Skandynawii i Wielkiej Brytanii po okolice Morza Śródziemnego i od północnego Iranu i Turkmenistanu do Kaukazu wyróżnia się 3 podgatunki. Poza tym gnieździ się od Uralu po Pacyfik. To ptak osiadły.
W Polsce rozpowszechniony, ale nieliczny ptak lęgowy; lokalnie bywa średnio liczny. Spotkać go można w całym kraju prócz wysokich gór. Po ostrych zimach liczebność populacji może spaść dość znacznie.
Słabo zaznaczony dymorfizm płuciowy – płcie odróżnia się po barwie „wąsów”, których pióra wokół kącików dzioba u samca są czerwone ciemno obwiedzione. Te różnice są już widoczne u wylatującego z gniazda potomstwa. Wierzch głowy, potylica oraz zajady czerwone, natomiast wokół oka czarna plama. Samica ma czarne zajady i mniejszą czerwoną czapeczkę. Wierzch ciała jasnozielony, brzuch i ogon szarozielony, kuper żółty. Od tych barw upierzenia wzięła się jego nazwa gatunkowa. Na lotkach i sterówkach barwa brunatna. Okolice oczu są czarne, a tęczówki niebieskie. Dziób i nogi ciemnoszare. U obu płci z iberyjskiego podgatunku P. viridis sharpei brak czarnej plamy wokół oka.
Osobniki młodociane mniej kontrastowe niż u ptaka dorosłego, pokryte kreskowaniem i od spodu ciemniejszymi pręgami. Przy dziobie mają mniejsze zajady niż samica.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz